Jezus van Nazareth Eindelijk iemand die zeg": ,,Ik ben gekomen om te dienen" en niet: het gaat erom carrière te maken. Eindelijk iemand die zegt: ,, Heb je naaste lief als jezelf" en niet: het komt er maar op aan dat je iedereen het zijne geeft. Eindelijk iemand die zegt: ,,Ik ben de goede herder, Ik zet mijn leven in voor de schapen" en niet: ben ik mijn broeders hoeder? Eindelijk iemand die zegt: ,, Jezonden zijn je vergeven" en niet: wie eenmaal steelt, is altijd een dief. Eindelijk iemand die zegt: ,,Ik maak alle dingen nieuw" en niet: de gechiedenis herhaalt zich. Eindelijk iemand die zegt: ''Wie in Mijn gelooft, heeft eeuwig leven" en niet: dood is dood. De Spilen haar medewerkers wenst een ieder een gelukkig nieuwjaar!

Over gastvrouwen, gastheren en LEV-groepen... Het afgelopen jaar heeft heeft De Spil goede ervaringen opgedaan met gastvrouwen en heren. Dat zijn mensen die van dinsdag tot vrijdag beschikbaar te zijn om onze gasten te verwelkomen. Midweek gastvrouwen, heren. Ze nemen twee, drie keer per jaar een paar dagen vrij om op deze wijze het werk van De Spil te ondersteunen. Je voert deze taak uit naast de retraitebegeleider. Je bent dus niet alleen met de gasten. Behalve dat je koffie zet, de maaltijd verzorgt, een boodschap doet is het ook een erg leuke invulling van een vrijwilligerstaak en geniet men ook zelf enorm van het 'er even uit zijn' en de rust die er is. We zoeken voor het komende seizoen nog een aantal gastvrouwen/heren.Interesse? Bel ons dan even: 0184 652895 LEV-groepen In het land zijn een dertig tal LEV-groepen. Zie ook elders op de site. We hebben daar de laatste jaren mooie ervaringen mee opgedaan. Er is een heuse eigen nieuwsbrief in de maak en er sluiten zich steeds meer plaatsen aan die ook een LEV-groep willen starten. Is de LEV een bijzonder concept? Ja, dat vinden we eigenlijk van wel. Het bijzondere is, denk ik, dat men er voor kiest dat het over je eigen leven mag gaan. We proberen ons geloof en de wijze waarop we leven zo dicht mogelijk bij elkaar te houden. Dat geeft goede onderlingen gesprekken en daar merken we dat 'de dingen' vaak niet vanzelf gaan. Het gesprek daarover helpt dan. De samenhang met de maaltidj en de afsluitende viering vormt een mooi geheel. Ook een LEV-groep beginnen in jouw stad? Regelmatig organiseren we dagen waar zij die een LEV-groep willen starten zich voor kunnen inschrijven. 13 december 2012 Victor van heusden

Tijdloos... Een agnost is iemand die het niet weet of ook niet hoeft te weten of iets 'waar' is. Bijna was ik zo'n agnost geworden... Je kunt immers niet weten wat er allemaal te weten valt? Of wat denk je van de mensen die 'ietsist' zijn geworden. We geloven wel dat er 'iets' is. Bijna was ik 'ietsist' geworden... Ik begrijp het zo goed hoe je tot zo'n levensgevoel of innerlijke overtuiging kunt komen... Maar ik ben Christen. Met hart en ziel. Ik kan niet anders. Ik geloof gewoon in Jezus' authentieke voorbeeld en probeer iets goeds te doen met alles wat Hij mij leerde. Ik probeer hem na te volgen. Maar ik heb helaas niet alle antwoorden op alle vragen. Maar er is iets dat mij zegt dat het klopt wat Hij zei. Dat geloof in Hem volg ik na, schrijf ik met HOOFDLETTERS. Ik vind het tegelijk fantastisch om, wat betreft mijn ouwbakken geloof, naast de tijd te staan waarin ik leef en er ook weer middenin te leven. Victor van Heusden NB. Je vindt ons nieuwe programma voor het voorjaar weer op de website.

De spiritualiteit van de Spil. Deze keer gaat het op de medewerkersavond over de spiritualiteit van De Spil. er is zoveel gaande, er gaan en komen mensen, zodat we behoefte kregen om onze spiritualiteit eens goed te verwoorden. Ik ben (weer eens)in de pen geklommen, Pol van Tuijl heeft de teksten herschreven, het bestuur heeft er kritisch op gereageerd en met de medewerkers praten we over de practische toepassing van onze spiritualiteit. Een van de themma's die ons het meest eigen zijn is wel het begrip 'tussen herberg en klooster'. De plaats van de herberg is de plek waar wij goed in kunnen zijn; goed in gastvrijheid, een goede maaltijd, aandachtig met de gasten omgaan, een goed bed. In de herberg rust je uit, kom je tot jezelf, ontspan je. Alle medewerkers vinden dat een leuke taak. In het kloosterdeel,(ons kapelletje) is de regie niet aan ons. daar hebben niet wij het voor het zeggen. Want daar worden wij allen uitgenodigd om ons leven aan ons voorbij te laten gaan en in handen van God te leggen. De relaxte, ontvankelijke sfeer die in de herberg is ontstaan, helpt ons om met een zelfde ontspannenheid onszelf aan God toe te vertrouwen. Door te luisteren naar zijn woorden en ons hart voor Hem te openen. Op die plaats merken we dat we ons niet hoeven leeg te maken maar dat God in ons leven aanwezig is zodat andere 'dingen' plaats maken voor Zijn aanwezigheid. Dat klinkt misschien wat mystiek en ik geloof dat het dat ook is, een geheim. September 2012 Victor van Heusden

Over de vraag aan Pinchas Lapide (Joods theoloog en historicus) ooit de vraag werd gesteld hoe woordelijk je een Bijbeltekst moet opvatten zei hij;

‘Je mag hem in het geheel niet woordelijk nemen. Je moet hem au sérieux nemen, en dat zijn twee heel verschillende zaken, want de taal van de mens bestaat uit het ervaarbare en beleefde, en hier in deze tekst is sprake van God, die niemand van ons kan ervaren zoals hij bijvoorbeeld de natuur ervaart. Daarom kan de Bijbel alleen in beelden spreken, en mag en wil zij niet woordelijk opgevat worden. Maar moet zij in wat zij verwoorden wil, au sérieux genomen worden’.

Ik vind dit een prachtige tekst omdat deze reactie van Lapide aangeeft hoe groot en onbegrijpelijk God is. Het bijzondere van deze Joodse geleerde is dat hij ook tot erkende dat de opstanding van Jezus overweldigend en feitelijk was, hoewel hij niet besloot om Christen te worden.

Victor van Heusden
Augustus 2012

Man nadat hij weer bijkwam na een bijna dood ervaring:
Joodse witz: Man op operatietafel: ‘Ik geloof werkelijk dat ik in de hemel was’
Arts: ‘dan moet het toch wel een teleurstelling voor u zijn dat u nu weer op aarde terug bent
Man: ‘toch niet, want ik meende mijn schoonmoeder te zien rondopen’

weer open...
Twee monniken uit België en nog 5 andere, individuele gasten bevolken deze week De Spil. Er is op dinsdag, de eerste dag altijd wel een soort ritueel in De Spil. Deze keer moesten we eerst grondig schoonmaken. Een dag tevoren had ik het gras al gemaaid en een container groen geknipt. Want dat het weer niet 100 % is wil kennelijk niet zeggen dat er niets groeit. Voor mijn gevoel maak ik een behoorlijk burgerlijke tijd door, ook geestelij. Er gebeurt niet zoveel...., althans niet merkbaar. Ik merk dat het zo lang op vakantie zijn, ik was drie weken vrij, eigenlijk vrij lang voor mij is. Ik ga mijn laatste jaar in bij De Spil. En wat erg leuk is: er zijn meer dan 10 mensen die 1,2, of drie dagen per week willen geven aan De Spil om het werk verder inhoud en vorm te geven. Fantastisch toch?! Ondertussen gaan we een nieuw seizeon in. Met een mooi thema-programma en doordeweekse gasten. We kijken ernaar uit wat God ons zal gaan brengen, ook op het terrein van een nieuwe lokatie. Leeft u met ons mee?

Hartelijke groet,

Victor van Heusden

Op de mat

De Spil en de geplande activiteiten liggen, gedrukt op een mooie papiertje, weer op de mat. We hebben met alle medewerkers opnieuw een mooi programma samengesteld. Daarbij letten we op inhoud, variatie in het ‘soort’ aanbod. Ook kijken we of de betreffende retraite aan de drie kernvoorwaarden voldoet: identiteit, spiritualiteit en actie. Identiteit wijst ons op de mensen. Sluit het aan bij waar zij zijn, behoefte aan hebben? De tweede voorwaarde is dat het gaat over spiritualiteit, geloof. Is de geloofsinhoud aanvullend en aansluitend. Daagt het ons uit om God, Jezus te dienen en volgen? En de laatste derde gaat over de vraag of wie we zijn en wat we geloven ook kan worden omgezet in actie. Dat is belangrijk want anders blijft spiritualiteit boven ons hoofd hangen als iets wat wel mooi en voorbeeldig is, maar uiteindelijk toch niet beklijft in ons dagelijks leven. En dat leidt uiteindelijk tot niets of in ieder geval tot (te) weinig. Wij hebben immers vaak grote idealen. Ze hangen als het ware als een groot voorbeeld ergens in de lucht. Maar vanuit het Jodendom heb ik geleerd dat de praktijk op de eerste plaats staat. Die laat zien wie we zijn, hoe we leven en wat we dus geloven.

Een retraite is boeiend omdat deze drie elementen in een retraite hun plaats hebben. Ik hoop, en spreek namens alle medewerkers, dat we elkaar het komende seizoen weer zullen ontmoeten. Ik hoop dat je plezier zult beleven aan je vakantie om er na de zomer weer met nieuwe zin tegenaan te gaan.

Vrede en alle goeds (Franciscaanse vredewens)

Namen bestuur en medewerkers,

Victor van Heusden

In memoriam: Joke den Oudsten

Afgelopen 22 mei is Joke de Zwart – den Oudsten overleden. Joke was sinds 2005 bij het werk van De Spil betrokken. Liefdevol, betrokken, speels en deskundig. Het is moeilijk om van ‘onze Joke’ afscheid te moeten nemen. Joke heeft veel betekent binnen De Spil. We zijn haar en onze God enorm dankbaar voor de wijze waarop ze haar leven deelde, echt belangstelling toonde en steeds zelf volop in ontwikkeling bleef. Voor Hans en alle familie en vrienden volgt een moeilijk tijd. We willen hen dan ook opdragen aan Hem die onze troost is, die ook zei: Ik ben met je, tot aan het einde van de wereld.

Namens Stichting De Spil

Victor van Heusden, directeur

Vandaag heb op aanraden van Ronald van den Oever. ik een mooi boek aangeschaft: God zoekt de mens. geschreven door Abraham Joshua Heschel, een bekend Joods filosoof. het boek raakte me nu al.  Hij schrijft:  De godsdienst raakte niet in verval omdat hij weerlegd werd, maar omdat hij irrelevat, saai, benauwend en zouteloos werd. Wanneer geloof helemaal vervangen wordt door leer, aanbidding door rgels, liefde door gewoonte; wnneer de crisis van vandaag niet nder ogen wordt gezien door de luister van het verleden; wanneer geloof meer erfgoed is dan een levende fontein; wanneer geloof alleen maar spreekt namens het gezag en niet met de stem van het mededogen - dan wordt de boodschap zinloos.
er zijn dode en levende gedachten. Een dode gedachte is ooit vergeleken met een steen die je in de grond kunt planten. Er zal niets uit groeien. Een levende gedachte is als een zaadje. In het denkproces is een antwoord zonder een vraag levenloos. Het kan in de geest opkomen maar zal niet tot de ziel doordringen. Het kan deel worden van iemands kennis maar zal zich niet ontwikkelen tot iemands kracht. Christelijke spiritualiteit heeft als eigenschap dat ze onze vragen uiterst serieus neemt, die verhelderd en er mee leert te leven. In een open relatie tot onszelf, de wereld om ons heen en onze God.

normaal...

Heb jij het ook weleens dat je de dingen in het leven als als ontzettend normaal ervaar? Het zijn van die momenten dat je twijfelt of er wel voldoende prikkels bestaan om je enigszins voort te stuwen en keuzes te maken die buten het paadje gaan. Het zijn van die dagen, de komen nadat je een erg drukke en intensieve periode hebt gehad. Het lijkt wle of onze geest een saaie periode nodig heeft om na een drukke tijd weer in balans te kunnen komen. Deze week was er een een teamdag met woongroepbewoners. Acht mensen die 'even' stil wilden staan en nadenken over 'waar zijn we'? Zitten we waar we willen zitten en is dit de plek waar God ons nabij is. Zitten we elkaar, onszelf en Hem niet in de weg. En... hoe gaat onze weg verder? Privé en als woongroep. We hebben ook een ontvankelijkheidsoefening gehouden. Bij dat woord krijg je misschien een beetje jeuk. Maar het houdt in dat je, in tegenstelling to datt je altijd op je doel afgaat, het doel op jou laat afkomen. Als je wandelt ga je langzamer lopen totdat je jezelf meer bewust wordt van wat er op jou afkomt. Probeer maar eens. Een leuke oefening om je te helpen om meer opmerkzaam op de ander, de Ander en datgeen er om je heen gebeurt , te ervaren.

tot de volgende keer,

Victor van Heusden

Willibrordwandeling

Wandelen, stilvallen, je verwonderen. Over de schoonheid van de schepping, maar ook over het getuigenis van eeuwenoude kerkjes langs de route. De gastvrijheid ervaren van de kerken en kloosters langs de route die onze groep van 30 pelgrims graag zien komen. Die het avondgebed en het ochtendgebed met ons vieren, en ons weer op pad sturen. Het Willibrordpad, om precies te zijn.
We lopen vijf etappes van het Willibrordpad in de Lijdensweek 2012. Op Palmpasen zondag 1 april starten we met een samenkomst in Zwolle, en lopen dan in de volgende dagen via Elburg, Hierden, Bunschoten en Lage Vuursche naar Utrecht waar we op Goede Vrijdag aankomen. Een deel van de tocht gaat langs de oude Zuiderzeedijk waarlangs ooit Willibrord liep.
En waar zijn volgeling Liudger rond het jaar 800 een kerkje stichtte dat 1000 jaar dienst deed. Tot het werd verzwolgen bij een stormvloed. En waarvan de fundamenten er nog altijd liggen als getuigenis voor iedereen. We sluiten onze pelgrimstocht af met een viering in het centrum van Utrecht. En een foto van de pelgrims voor het grote standbeeld van Willibrord op het Janskerkhof in de binnenstad.
Als ik dit schrijf is de organisatie nog in volle gang. Als werkgroep die de tocht voorbereidt voelen we ons nu al enorm gezegend door het enthousiasme dat we tegenkomen. Bij de PKN in Elburg en Bunschoten, bij de broeders en zusters Norbertijnen in Hierden, bij de RK parochie in Zwolle. Prachtige reacties, grote openheid. Het belooft een bijzondere week te worden, deze eerste Willibrordpelgrimstocht.
Willibrord 2012. Be there! www.retraitecentrum.nl/willibrord