Wandelen, stilvallen, je verwonderen. Over de schoonheid van de schepping, maar ook over het getuigenis van eeuwenoude kerkjes langs de route. De gastvrijheid ervaren van de kerken en kloosters langs de route die onze groep van 30 pelgrims graag zien komen. Die het avondgebed en het ochtendgebed met ons vieren, en ons weer op pad sturen. Het Willibrordpad, om precies te zijn.
We lopen vijf etappes van het Willibrordpad in de Lijdensweek 2012. Op Palmpasen zondag 1 april starten we met een samenkomst in Zwolle, en lopen dan in de volgende dagen via Elburg, Hierden, Bunschoten en Lage Vuursche naar Utrecht waar we op Goede Vrijdag aankomen. Een deel van de tocht gaat langs de oude Zuiderzeedijk waarlangs ooit Willibrord liep.
En waar zijn volgeling Liudger rond het jaar 800 een kerkje stichtte dat 1000 jaar dienst deed. Tot het werd verzwolgen bij een stormvloed. En waarvan de fundamenten er nog altijd liggen als getuigenis voor iedereen. We sluiten onze pelgrimstocht af met een viering in het centrum van Utrecht. En een foto van de pelgrims voor het grote standbeeld van Willibrord op het Janskerkhof in de binnenstad.
Als ik dit schrijf is de organisatie nog in volle gang. Als werkgroep die de tocht voorbereidt voelen we ons nu al enorm gezegend door het enthousiasme dat we tegenkomen. Bij de PKN in Elburg en Bunschoten, bij de broeders en zusters Norbertijnen in Hierden, bij de RK parochie in Zwolle. Prachtige reacties, grote openheid. Het belooft een bijzondere week te worden, deze eerste Willibrordpelgrimstocht.
Willibrord 2012. Be there! www.retraitecentrum.nl/willibrord
